Najlepszym materiałem do budowy ścieżek ogrodowych jest łupek szarogłazowy. To kamień o ciekawej kolorystyce i wysokiej wytrzymałości. Nie zmienia swojego wyglądu przez różnorodne warunki atmosferyczne czy upływ lat. Jest prawie niezniszczalny i może ozdabiać ogród przez lata.
Kamień czterostronnie cięty
Kamień czterostronnie cięty wykorzystuje się do budowy ścieżek, chodników, tarasów, parkingów oraz podjazdów. Przybiera formę płytową, dzięki czemu jest łatwy w układaniu. To doskonała alternatywa do kostki brukowej i płyt chodnikowych. Posiada wysokie walory użytkowe, funkcjonalne i estetyczne. Łupek szarogłazowy ma zmienną grubość od 4 do 8 cm, co determinuje jego sposób układania. Jest szczególnie polecany do wykonywania ścieżek oraz tarasów na poziomie gruntu. Można go układać bezpośrednio na zagęszczonym podłożu. W przypadku gruntu spoistego zaleca się zastosowanie podsypki piaskowej lub piaskowo-cementowej dla uzyskania wyższej wytrzymałości. Kamień czterostronnie cięty idealnie sprawdzi się na tarasie lub patio. Ułożony bezpośrednio na gruncie nie pęka ani nie odpada, gdyż nie jest przyklejony do betonowego podłoża. Balkony czy schody na wyższych kondygnacjach poleca się oklejać tzw. łupkiem elewacyjnym.
Kamień ścieżkowy łupany
Kamień ścieżkowy łupany można układać na różne sposoby: ściśle, ażurowo w trawie lub ażurowo z wypełnionym kruszywem. Pierwszy sposób jest pracochłonny i przypomina trochę układanie puzzli. Niektóre elementy należy docinać, by pasowały do reszty. Wypełnienia przestrzeni między kamieniami są różnorodne i zależą od gustu zamawiającego. Można użyć drobnej kory łupkowej lub fugi. Układanie ściśle łupka sprawdza się na chodnikach wejściowych, drewutniach czy podłogach wiat. Metoda ażurowa zrobienia ścieżki w trawie jest najprostszą, najszybszą i najbardziej efektowną. Można ją zrobić samodzielnie przy pomocy ostrego narzędzia do przycinania trawy, gumowego młotka do wbijania kamieni i dużej ilości wody na zakończenie prac. Zaletą ścieżki jest łatwy demontaż, kiedy zmieni się koncepcja ogrodu. Kolejna technika jest bardzo podobna, ale różni się kilkoma szczegółami i większym nakładem pracy. Najpierw rysuje się plan alejki, a następnie tworzy krawężniki. W środku umieszcza się luźno kamienie, a szczeliny zakrywa korą łupkową lub żwirem. Ta metoda jest wykorzystywana przeważnie w dużych ogrodach lub parkach.
